کد مطلب:193984 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:170

وقار صالحان
هر كدام از انسان ها به فراخور حال و به تناسب موقعیت اجتماعی شان نوعی وقار دارند. پادشاهان، تجار و مؤمنان، همه وقار دارند، اما وقار هر یك به اقتضای حال و طرز تفكری كه بر وجودشان حاكم است نمود پیدا می كند. بحث از وقار صالحان و مؤمنان است. مؤمن تمام اقوال و افعالش از جانب ایمان او و براساس فرمان های الهی است، بنابراین انسان ها با دیدن مؤمن به یاد خدای متعال می افتند و به گفته حضرت مسیح علیه السلام: «تذكركم الله رؤیته [1] ؛ دیدار او خدا را به یادتان می آورد». تمام حركات و سكنات مؤمن با غیر مؤمن متفاوت است: طرز نگاه كردن، نوع راه رفتن، شكل لباس پوشیدن، نوع سخن گفتن، همه و همه اینها مطابق با شخصیت معنوی او است. ناگفته نماند بین وقار و تكبر فرق بسیاری هست و این موضوع در جای خود بحث مفصلی می طلبد، ولی تمییز بین این دو مشكل است؛ چرا كه تمییز بین مفهومات كار مشكلی است. با این كه مفهوم آب بسیار واضح و روشن است بین فقها این بحث مطرح است كه آیا آب های زاجیه [2] و كبریتیه [3] آب به شمار می روند یا نه.

در روایات آمده است رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم وقتی می خواستند به كسی نگاه كنند تمام صورت خود را متوجه او می كردند و سر مبارك را به طرف مخاطب خود می چرخاندند. اگر می خواستند به كسی اشاره كنند هیچ گاه با انگشت این كار را نمی كردند، بلكه با تمام دست اشاره می كردند، و این از مظاهر وقار است. در واقع انسان با وقار، غوغای درونش را مهار می كند و نمی گذارد هیاهوی درون او ظاهرش را پریشان سازد، «المؤمن بشره فی وجهه و حزنه فی قلبه [4] ؛ شادی مؤمن در چهره او و اندوهش در قلب او است».



[ صفحه 197]




[1] بحارالانوار، ج 97، ص 84.

[2] ماده اي است كه به وسيله آن طلا را صاف مي كنند و در اصطلاح يك نوع آب را گويند كه همان اسيد نيتريك است.

[3] نوعي آب است كه در صنعت گوگرد استفاده مي شود.

[4] همان، ج 64، ص 305.